چاقی شکمی – میدونستی انقدر خطرناکه؟

باسلام خدمت شما عزیزان و همراهان همیشگی سایت جهانگیر دایت بسیار خوشحالیم از این که با یک مقاله ی دیگر در خدمت شما عزیزان هستیم . امروز قصد داریم راجب چاقی شکمی با شما سروران صحبت کنیم، شاید باورش کمی سخت باشد که چربی شکم و اطراف آن تا این حد خطرناک بوده و سلامت انسان را به ورطه ی نابودی می کشاند. با ما همراه باشید تا بیشتر راجب این نوع چربی صحبت کنیم.

چاقی شکمی معمولاً به دلیل تجمع چربی در منطقه شکمی ایجاد می‌شود. این مشکل می‌تواند از عوامل مختلفی ناشی شود، از جمله:

1. تغذیه نامناسب: مصرف کالری‌های بیش از حد، مصرف قند و چربی‌های ناسالم می‌تواند به افزایش چربی در منطقه شکمی منجر شود.
2. فعالیت بدنی کم: نشاط بدنی کم و عدم ورزش منظم می‌تواند باعث افزایش وزن و تجمع چربی در شکم شود.
3. عوامل ژنتیکی: عوامل ژنتیکی نقشی در افزایش چربی در منطقه شکمی ایفا می‌کنند.
4. استرس و ناهماهنگی هورمونی: استرس مزمن و اختلال در هورمون‌ها می‌توانند به تجمع چربی در منطقه شکمی منجر شوند.

راه‌حل‌های کلی برای کاهش چاقی شکمی شامل موارد زیر می‌شود:

1. رژیم غذایی مناسب: مصرف کالری‌های مناسب، کمک به انتخاب مواد غذایی سالم و با ارزش غذایی بالا (میوه، سبزیجات، ماهی، پروتئین‌های کم چرب و مغزها) و کاهش مصرف قند و چربی‌های اشباع شده.
2. ورزش منظم: انجام تمرین‌های کاردیو و ورزش‌های مقاومتی برای کاهش چربی در منطقه شکمی و افزایش عضلات.
3. مدیریت استرس: انجام تکنیک‌های مدیریت استرس مانند مدیتیشن و یوگا.
4. مصرف آب کافی: مصرف آب به میزان کافی برای حفظ رطوبت بدن و کمک به عملکرد بهتر سیستم گوارشی.
5. خواب کافی: حداقل 7-8 ساعت خواب در شب.
6. مشورت با پزشک یا متخصص تغذیه: در صورت نیاز، مشورت با متخصص تغذیه یا پزشک برای ارائه برنامه رژیم غذایی و ورزشی مناسب.

توجه داشته باشید که کاهش چاقی شکمی به مدت زمان طولانی نیاز به تغییرات در سبک زندگی و رژیم غذایی دارد، و نیاز به صبر و پیگیری دارد. همچنین، همیشه مشورت با پزشک برای ارزیابی وضعیت سلامتی خود و تعیین راهکارهای مناسب تر ایده‌آل است.

با ما همراه باشید تا در ادامه مطالب تمام مراحل رژیم چاقی شکمی را به صورت دقیق برای شما بیان کنیم.

چاقی شکمی چیست؟

چاقی شکمی یک نوع اضافه وزن است که به طور اخص به انبوهی از چربی در ناحیه شکم اطلاق می‌شود. این نوع چاقی معمولاً به عنوان “چاقی درون شکمی” یا “چاقی مرکزی” هم شناخته می‌شود. در واقع، چربی‌های متمرکز در این ناحیه به عنوان چربی ویسرال یا چربی شکمی شناخته می‌شود.

علل اصلی ایجاد چاقی شکمی عبارتند از:

1. نژاد و ژنتیک: برخی افراد به دلیل ژنتیکی به احتمال بیشتری برای انبوهی چربی در ناحیه شکم ایجاد می‌کنند.

2. سن: با پیشرفت سنی، معمولاً چربی بیشتری در ناحیه شکم ایجاد می‌شود، به خصوص اگر فرد سبک‌تر شود و فعالیت بدنی کمتری داشته باشد.

3. نوع بدنی: افرادی که تنها نیاز به مصرف کمتر کالری دارند، ممکن است در ناحیه شکمی چربی بیشتری داشته باشند.

4. تنظیمات هورمونی: تغییرات هورمونی مانند بلند شدن سطح هورمون کورتیزول (هورمون استرس) و افزایش هورمون های جنسی در زنان، می‌تواند باعث افزایش چربی شکمی شود.

5. شیوه زندگی نامناسب: نقص تمرین بدنی و مصرف مواد غذایی با ارزش غذایی پایین و بالا در چربی و کالری، می‌تواند به ایجاد این نوع چاقی منجر شود.

چاقی شکمی با مشکلات بهداشتی جدی همراه است و ممکن است ریسک ابتلا به بیماری‌های قلبی، دیابت نوع 2، سرطان، و برخی مشکلات تنفسی را افزایش دهد. بنابراین، تغییر در شیوه زندگی، انجام ورزش منظم و تغذیه بهینه می‌تواند به کاهش چاقی شکمی و بهبود سلامت کمک کند. در صورت داشتن مشکل چاقی، مشاوره از یک پزشک یا تغذیه‌شناس متخصص نیز توصیه می‌شود.

انواع چاقی شکمی کدامند؟

چاقی شکمی می‌تواند به دو نوع کلی تقسیم شود: چاقی شکمی زیاد (Abdominal Obesity) و چاقی شکمی کم (Subcutaneous Obesity). این دو نوع چاقی بر اساس محل تجمع چربی در ناحیه شکم تفاوت دارند.

1. چاقی شکمی زیاد (Abdominal Obesity):

در این نوع چاقی، چربی به طور عمده درون ناحیه شکم تجمع می‌یابد. این نوع چاقی به عنوان “چاقی درون شکمی” یا “چاقی مرکزی” هم شناخته می‌شود و بیشتر در مردان دیده می‌شود. اندازه چاقی شکمی معمولاً با اندازه دور کمر (محیط کمر) اندازه‌گیری می‌شود. این نوع چاقی به عنوان خطری برای ابتلا به بیماری‌های قلبی، دیابت نوع 2، بیماری‌های متابولیکی و برخی سرطان‌ها شناخته می‌شود.

2. چاقی شکمی کم (Subcutaneous Obesity):

در این نوع چاقی، چربی بیشتر در زیر پوست ناحیه شکم تجمع می‌یابد. این نوع چاقی به عنوان “چاقی زیرپوستی” شناخته می‌شود و معمولاً در زنان بیشتر دیده می‌شود. چاقی زیرپوستی ممکن است ظاهر بدی نداشته باشد و اثرات بهداشتی جدی مانند چاقی درون شکمی نداشته باشد.

همچنین، می‌توان چاقی شکمی را بر اساس اندازه دور کمر تقسیم بندی کرد:

– دور کمر نرمال: کمتر از 94 سانتی‌متر در مردان و کمتر از 80 سانتی‌متر در زنان.

– دور کمر افزایش‌یافته: بیشتر یا مساوی 94 سانتی‌متر در مردان و بیشتر یا مساوی 80 سانتی‌متر در زنان.

همواره توصیه می‌شود که فرد‌ها به عنوان بخشی از بررسی وضعیت بهداشتی و کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن، دور کمر خود را اندازه‌گیری کنند و در صورت داشتن محیط کمر افزایش‌یافته، اقدام به کاهش وزن و بهبود شیوه زندگی خود کنند.

کدام افراد بیشتر در معرض چاقی شکمی هستند؟

افراد مختلف بر اساس عوامل مختلف ممکن است در معرض بیشتری از دیگران به چاقی شکمی باشند. این عوامل شامل موارد زیر می‌شوند:

1. ژنتیک: وجود تاریخچه خانوادگی از چاقی شکمی می‌تواند افراد را به خطر ابتلا به این نوع چاقی بیشتری بیندازد. ژنتیک می‌تواند تأثیراتی در میزان تجمع چربی در ناحیه شکم داشته باشد.

2. سن: با پیشرفت سن، سرعت متابولیسم (فرآوری و مصرف کالری‌ها توسط بدن) کاهش می‌یابد و افراد معمولاً مقدار بیشتری از چربی را در ناحیه شکم تجمع می‌دهند.

3. جنسیت: در مردان، معمولاً چربی شکمی زیادتری نسبت به زنان دیده می‌شود. این امر به خاطر تفاوت‌های هورمونی و توزیع چربی در بدن است.

4. تنوع قومیتی: در برخی گروه‌های قومیتی، احتمال بیشتری برای انبوهی چربی در ناحیه شکم دیده می‌شود. برخی از این گروه‌ها شامل افراد آفریقایی، هندی، آسیای جنوب شرقی و مکزیکی‌تبار هستند.

5. شیوه زندگی: عادات غذایی نامناسب، کم‌تر کردن فعالیت بدنی، مصرف زیاد نوشابه‌های شیرین‌شده، تنباکو و موارد دیگر می‌توانند عامل افزایش چاقی شکمی باشند.

6. تعداد هورمون‌ها: برخی تغییرات هورمونی مانند بلند شدن سطح هورمون کورتیزول (هورمون استرس) و هورمون‌های جنسی در زنان، می‌توانند باعث افزایش چربی شکمی شوند.

7. بیماری‌ها و داروها: برخی بیماری‌ها مانند سندرم کوشینگ و برخی داروها می‌توانند عامل افزایش چربی در ناحیه شکم باشند.

مهم است که افراد به شیوه زندگی سالم و متعادلی توجه کنند، تغذیه بهینه داشته باشند و فعالیت بدنی منظم داشته باشند تا از ابتلا به چاقی شکمی جلوگیری کنند و سلامتی خود را حفظ کنند.

چطوری چاقی شکمی را از بین ببریم؟

راهکارهایی وجود دارد که شما می‌توانید چاقی شکمی خود را از بین برده و یا کاهش بدهید. لازم به ذکر است که در همین ابتدا به شما بگوییم برای هرچه بهتر این عمل و اصولی‌تر و علمی‌تر آن باید به متخصص تغذیه مراجعه کنید و متخصص تغذیه طبق رژیم کاهش وزن که برای شما می‌نویسد شما را در این امر مهم کمک و یاری کند زیرا که شما باید با یک رژیم اصولی و علمی این مسیر را شروع کنید که سلامتی‌تان به خطر نیفتد چراکه در سبد غذایی شما باید تمام مواد آلی و پروتئین‌ها ،ویتامین‌ها و چربی‌ها به‌اندازه کربوهیدرات‌ها و غیره و حتی اندازه مصرف آن‌ها برای شما مشخص‌شده باشد که این فقط از طریق متخصص تغذیه قابل امکان است و سعی نکنید با رژیم‌های خانگی و من‌درآوردی سلامت بدن خود را به خطر بیندازید .

اما برخی از روش‌ها وجود دارد که شما می‌توانید تا حدودی چاقی شکمی خود و چربی درون شکم خود را کاهش دهید.از جمله این موارد می‌توان به مرطوب نگه‌داشتن بدن یا نوشیدن آب زیاد اشاره کرد و یا انجام دادن تمرینات ورزشی و قدرتی در هفته که می‌تواند این عمل دو بار در هفته تکرار شود. شما می‌توانید تا حدود زیادی لبنیات پرچرب و انواع گوشت قرمز و غلاتی که تصفیه‌شده هستند را در سبد غذایی خود کاهش دهید. در نظر داشته باشید که شما باید حتما در هفته پیاده‌روی کنید و فعالیت بدنی داشته باشید .برای داشتن غذایی سالم‌تر به‌دور از چربی می‌توانید رو به غذاهای گیاهی مثل میوه و سبزیجات و غلات کامل بیاورید و صددرصد از نوشیدن انواع نوشیدنی‌های مصنوعی مثل نوشابه که دارای قند بسیار زیادی هستند خودداری فرمایید.

از خوردن بیش‌از اندازه برنج حتما خودداری فرمایید و در آخر نیز باید به این نکته اشاره کنیم که برای داشتن یک رژیم غذایی مناسب شما باید به بهترین متخصص تغذیه که می‌شناسید مراجعه کنید ،چراکه انجام دادن رژیم خودسرانه و به‌دور از اصول علمی باعث به خطر افتادن سلامت شما خواهد شد و همچنین ممکن است آسیب‌های بسیار جدی و جبران‌ناپذیری را به بدن شما وارد کند. پس در نظر داشته باشید برای شروع این مسیر حتما با یک متخصص تغذیه مشورت و از رژیم‌های اصولی و علمی استفاده کنید و در آخر باید به این نکته اشاره کنیم که این شما هستید که تصمیم می‌گیرید که چه زمانی چاقی شکمی خود را کاهش و از بین ببرید که چه زمانی به یک بدن و استایل مناسب برسید این شما هستید که باید بخواهید و این خواستن به اراده شما برمی‌گردد، فردایی که در ذهن شما می‌گذرد تا زمانی‌که اراده نکنید هرگز نخواهد رسید ، پس همت کرده و با داشتن اراده ای فولادی به جنگ چربی‌ها بروید تا به‌سلامت بدن خود کمک کرده و به استایل بدنی مناسب و مدنظر خود برسید.

روش های درمان چاقی شکمی

برای درمان چاقی شکمی، ابتدا مهم است که برنامه‌ای مناسب برای کاهش وزن و بهبود سلامت عمومی ایجاد کنید. در این راستا، می‌توانید از روش‌ها و رفتارهای زیر استفاده کنید:

1. رژیم غذایی سالم: انتخاب رژیم غذایی متنوع، کم چرب و کم نمک با تاکید بر میوه‌ها، سبزیجات، محصولات کامل‌غلت‌ها و منابع پروتئینی سالم می‌تواند به کاهش وزن و چاقی شکمی کمک کند. مصرف غذاهای پرکالری، غذاهای پرچرب و شیرینی‌های آماده با کمی شکر را به حداقل برسانید.

2. فعالیت بدنی منظم: ورزش‌ها و تمرینات متنوعی مانند پیاده‌روی، شنا، بدمینتون، تنیس، جلوه‌آوری از انبوهی نژادی، دوچرخه‌سواری و تمرینات مقاومتی را به برنامه‌ی روزانه‌تان اضافه کنید. انجام ورزش‌های منظم به شما کمک می‌کند وزن سالم خود را حفظ کنید و از انبوهی چربی جلوگیری کنید.

3. کاهش استرس: کنترل استرس و اضطراب می‌تواند از جلوگیری از انبوهی نژادی بر اثر بیش‌خوری در موقعیت‌های تنش‌زا کمک کند. تمرین‌های آرام‌سازی مانند مدیتیشن، یوگا و تمرینات تنفسی می‌توانند به کاهش استرس و افزایش آرامش کمک کنند.

4. کنترل اندازه سرو: به جای خوردن غذاها به صورت زیاد و نامناسب، اندازه سرو غذاها را کنترل کنید و پرهیز از خوردن غذاهای نیمه‌تهیه‌شده و بزرگتر از نیاز بدن خود داشته باشید.

5. کاهش مصرف الکل: مصرف مداوم و بیش‌ازحد الکل می‌تواند باعث افزایش وزن و چاقی شکمی شود، بنابراین کاهش مصرف آن می‌تواند به کاهش چاقی شکمی کمک کند.

6. کنترل مصرف قند: مصرف زیاد قند و شکر اضافی می‌تواند باعث افزایش سطح گلوکز خون و افزایش چربی شکمی شود. به جای شیرینی‌ها و نوشیدنی‌های شیرین، از منابع طبیعی شکر مانند میوه‌ها استفاده کنید.

7. خواب کافی: خواب کافی و کیفیت خوب خواب باعث کنترل هورمون‌ها و افزایش انرژی بدن می‌شود که به جلوگیری از چاقی شکمی کمک می‌کند.

8. مداومت: مهم است که به این نکته توجه داشته باشید که تغییرات به صورت مداوم و پایدار اعمال شوند تا بهبود به مرور زمان رخ دهد.

در صورتی که چاقی شکمی شما به حدی نگران‌کننده است که با این روش‌ها نتیجه مطلوبی نمی‌گیرید، بهتر است به پزشک یا تغذیه‌شناس مراجعه کنید تا برنامه‌ی درمانی مناسب و شخصی‌سازی شده به شما تعیین کنند.

درمان چاقی شکمی با تغذیه

درمان چاقی شکمی با تغذیه ممکن است از طریق انتخاب رژیم غذایی مناسب و تغییر در الگوی تغذیه صورت بگیرد. در ادامه، به برخی اصول و روش‌های تغذیه برای درمان چاقی شکمی اشاره می‌شود:

1. مصرف کالری کمتر: برای کاهش وزن و چاقی شکمی، مهم است که مصرف کالری کمتری نسبت به مصرف کالری‌هایی که برای حفظ وزن نیاز دارید، داشته باشید. این معمولاً با کاهش مصرف غذاهای پرکالری، غذاهای پرچرب و شیرینی‌های آماده همراه است.

2. مصرف میوه‌ها و سبزیجات: میوه‌ها و سبزیجات حاوی فیبر، آب و مواد مغذی کم کالری هستند. افزایش مصرف این مواد در رژیم غذایی کمک به احساس سیری و کاهش مصرف کالری می‌کند.

3. مصرف غلات کامل: غلات کامل شامل مواد مغذی و فیبر بیشتری نسبت به غلات نشاسته‌دار (مانند نان سفید) هستند. جایگزین کردن غلات نشاسته‌دار با غلات کامل می‌تواند به کاهش چاقی شکمی کمک کند.

4. کنترل اندازه سرو: کنترل اندازه سرو غذاها و پرهیز از خوردن غذاهای بزرگتر از نیاز بدن می‌تواند به کاهش مصرف کالری و کاهش چاقی شکمی منجر شود.

5. کاهش مصرف قند: مصرف زیاد قند و شکر اضافی می‌تواند باعث افزایش سطح گلوکز خون و افزایش چربی شکمی شود. کاهش مصرف آنها و ترجیح مصرف منابع طبیعی شکر مانند میوه‌ها به کاهش چاقی شکمی کمک می‌کند.

6. مصرف منابع سالم پروتئین: انتخاب منابع سالم پروتئین مانند مرغ، ماهی، حبوبات و سویا به جای منابع چرب پروتئینی می‌تواند به کاهش چاقی شکمی کمک کند.

7. مداومت: مهم است که تغییرات تغذیه‌ای را به صورت مداوم و پایدار اعمال کنید تا بهبود به مرور زمان رخ دهد و وزن شما بهبود یابد.

8. مشاوره تغذیه‌ای: مشاوره از تغذیه‌شناس متخصص می‌تواند به شما در انتخاب رژیم غذایی مناسب و شخصی‌سازی شده برای کاهش چاقی شکمی کمک کند.

برای بهترین نتیجه، می‌توانید این راهکارها را با تمرینات ورزشی منظم و تغییر در شیوه زندگی همراه کنید. همچنین، اگر چاقی شکمی شما به حدی نگران‌کننده است، بهتر است قبل از اعمال هرگونه تغییرات، با پزشک یا تغذیه‌شناس مشورت کنید.

سایر درمان های چاقی چیستند؟

علاوه بر تغذیه، درمان‌های دیگر برای کنترل و کاهش چاقی شامل موارد زیر می‌شوند:

1. ورزش و تمرینات: ورزش‌ها و تمرینات مرتبط با نیازهای بدن می‌توانند به کاهش وزن و چاقی شکمی کمک کنند. تمرینات هوازی مانند پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری، شنا و بدنسازی، به افزایش سوخت و ساز بدن و افزایش مصرف انرژی منجر می‌شوند. همچنین، تمرینات تنفسی مانند یوگا و مدیتیشن نیز می‌توانند به کاهش استرس و کنترل افزایش وزن کمک کنند.

2. داروها: در مواردی که رژیم غذایی و ورزش‌ها کافی نباشند یا در مواقعی که چاقی شدید و بیماری‌های مرتبط با آن وجود دارد، ممکن است پزشک داروهای کاهش وزن مانند داروهای کاهنده اشتها یا مهارکننده جذب چربی تجویز کند. این داروها باید تحت نظر پزشک مصرف شوند و به صورت مداوم و همراه با رژیم غذایی و تمرینات منظم به کار گرفته شوند.

3. مراقبت‌های پزشکی: برخی از بیماری‌ها مانند آندوکرین، هیپوتیروئیدیسم و سندرم تخمدان چاقی را تشدید می‌کنند. اگر چاقی شما مرتبط با این بیماری‌ها باشد، درمان آنها می‌تواند به کاهش وزن و چاقی شکمی کمک کند.

4. جراحی: برای افرادی که چاقی شدید دارند و تمامی روش‌های غیرجراحیایی برای کاهش وزن نتیجه‌دهنده نبوده‌اند، ممکن است به جراحی لاغری روی روند کاهش وزن تکیه کنند. جراحی‌های لاغری مانند عمل جراحی تنبلی معده یا بای‌پس‌یون، ممکن است در برخی موارد به افراد کمک کنند تا بهبود یابند و وزن خود را کنترل کنند.

مهم است که همواره در مسیر کاهش وزن و کنترل چاقی، با پزشک و متخصصان تغذیه مشورت کنید تا برنامه‌ای مناسب و شخصی‌سازی شده برای شما تعیین شود. همچنین، اصرار بر تغییرات طولانی‌مدت در رژیم غذایی و سبک زندگی خود و مداومت در تمرینات بدنی بسیار مهم است تا نتایج مطلوب حاصل شود.

جراحی برای کاهش وزن

جراحی برای کاهش وزن معمولاً برای افرادی که چاقی شدید دارند و روش‌های غیرجراحیایی برای کاهش وزن نتیجه‌دهنده نبوده‌اند، مورد استفاده قرار می‌گیرد. این جراحی‌ها به عنوان روش‌های لاغری شناخته می‌شوند و به افراد کمک می‌کنند تا وزن خود را کنترل کنند و مشکلات سلامتی مرتبط با چاقی را کاهش دهند. چند نمونه از روش‌های جراحی برای کاهش وزن عبارتند از:

1. عمل بای‌پس‌یون: در این روش جراحی، بخشی از معده حذف می‌شود و قسمتی از روده کوتاه شده و به معده‌ی باقی‌مانده متصل می‌شود. این روش باعث کاهش مصرف غذا و کالری توسط بدن می‌شود و به کاهش وزن کمک می‌کند.

2. عمل تنبلی معده (گاسترکتومی): در این روش، بخشی از معده یا کل معده حذف می‌شود که مصرف غذا را کاهش می‌دهد و به کاهش وزن کمک می‌کند.

3. عمل باند معده (باندینگ معده): در این روش، یک باند قابل تنظیم به دور بالای معده قرار می‌گیرد که حجم معده را کاهش می‌دهد و غذا را به طور کامل از روده عبور نمی‌دهد، در نتیجه مصرف کالری‌ها کاهش می‌یابد.

4. عمل بای‌پس‌یون معکوس (عمل دوطرفه): این روش ترکیبی از عمل بای‌پس‌یون و باندینگ معده است و باعث کاهش جذب مواد مغذی از طریق روده کوتاه می‌شود.

همچنین، تعدادی از روش‌های جراحی برای کاهش وزن برای بررسی میزان چاقی و شرایط پزشکی فرد مشخص می‌شوند و توسط پزشکان تخصصی انجام می‌شود. مواردی مانند عمل برای کاهش وزن معمولاً به عنوان آخرین راه‌حل مورد استفاده قرار می‌گیرند و مراقبت‌های بعد از جراحی نیز بسیار مهم است تا عوارض جانبی کمتری ایجاد شود. در نهایت، تصمیم‌گیری درباره انجام جراحی برای کاهش وزن باید با مشورت با پزشک تخصصی و مطالعه دقیق و بررسی شرایط شما انجام شود.

روش های آندوسکوپی برای کاهش وزن

روش‌های آندوسکوپی برای کاهش وزن به عنوان روش‌های جدید و کم‌تر تهاجمی برای کمک به کاهش وزن مورد توجه قرار گرفته‌اند. این روش‌ها اغلب به عنوان “روش‌های آندوسکوپیک کاهش وزن” یا “جراحی آندوسکوپیک لاغری” شناخته می‌شوند و از طریق انجام تغییرات در معده و روده‌ها به کاهش وزن کمک می‌کنند. برخی از این روش‌ها عبارت‌اند از:

1. عمل بالون معده (Intragastric Balloon): در این روش، یک بالون خالی و سیلیکونی به داخل معده از طریق آندوسکوپی قرار می‌گیرد. سپس بالون با گاز یا محلول نمکی پر می‌شود که حجم معده را کاهش داده و احساس سیری زودرسی را به وجود می‌آورد. این روش معمولاً برای کاهش وزن در افرادی که اضافه وزن متوسط دارند مورد استفاده قرار می‌گیرد.

2. باند معده (Gastric Banding): در این روش، یک باند سیلیکونی قابل تنظیم به دور بالای معده قرار می‌گیرد که به شکل مراحل آندوسکوپیک تنظیم می‌شود. این باند باعث کاهش مصرف غذا و احساس سیری زودرسی می‌شود.

3. بوتاکس معده (Gastric Botox): در این روش، بوتاکس به دیواره معده تزریق می‌شود که باعث کاهش ترشح اسید معده و احساس سیری زودرسی می‌شود.

4. عمل تنبلی معده (Gastric Plication): در این روش، یک جراحی آندوسکوپیک به عمل آمده و بخشی از دیواره معده با تکنیک‌های خاصی تنبلی می‌شود که حجم معده کاهش یابد.

مهم است بدانید که روش‌های آندوسکوپی برای کاهش وزن نیازمند بررسی‌های دقیق و مشورت با تیم پزشکی متخصص هستند. این روش‌ها معمولاً برای افرادی که به دلیل عوارض جانبی یا مشکلات پزشکی از روش‌های جراحی سنتی نمی‌توانند استفاده کنند یا نمی‌خواهند از آن‌ها استفاده کنند، مناسب هستند. همچنین، پیش از تصمیم‌گیری باید مزایا و معایب هر روش مورد بررسی قرار گیرد و تصمیم‌گیری بهترین گزینه با توجه به وضعیت شما انجام شود.

کدام افراد بیشتر در معرض چاقی شکمی هستند؟

چاقی شکمی می‌تواند هر فردی را تحت تأثیر قرار دهد، اما برخی افراد در معرض خطر بیشتری برای تجمع چربی در منطقه شکم قرار دارند. عوامل زیر می‌توانند باعث افزایش خطر چاقی شکمی شوند:

1. ژنتیک: تاریخچه خانوادگی چاقی شکمی می‌تواند نشان دهنده وجود عوامل ژنتیکی باشد که باعث افزایش خطر بروز چاقی شکمی در افراد می‌شود.

2. جنسیت: مردان معمولاً در معرض خطر بیشتری برای تجمع چربی در منطقه شکم قرار دارند. چاقی شکمی اندروئید نامیده می‌شود و معمولاً در مردان بیشتر دیده می‌شود.

3. سن: با پیشروی سن، سطح هورمون‌هایی مانند انسولین تغییر می‌کند و ممکن است تجمع چربی در منطقه شکم افزایش یابد. این موضوع به خصوص در زنان پس از مدتی پس از دوران یائسگی رخ می‌دهد.

4. عادات غذایی ناسالم: مصرف مواد غذایی پرچرب، پرقند و پرکالری، همچنین مصرف نوشیدنی‌های شیرین‌کننده شده می‌تواند منجر به افزایش وزن و تجمع چربی در منطقه شکم شود.

5. فعالیت بدنی ناکافی: سطح فعالیت بدنی کم و سیستم زندگی نشسته می‌تواند باعث افزایش تجمع چربی در منطقه شکم شود.

6. استرس: استرس مزمن می‌تواند عوامل هورمونی را تغییر دهد و باعث افزایش تجمع چربی در منطقه شکم شود. به هر حال، هر فرد ممکن است در معرض چاقی شکمی قرار بگیرد و برای کاهش وزن و بهبود سلامت عمومی، تغذیه مناسب، فعالیت بدنی منظم و مدیریت استرس مهم است. همچنین، مشاوره پزشک یا متخصص تغذیه می‌تواند راهنمایی‌های دقیق‌تری برای مدیریت و کاهش چاقی شکمی ارائه کند.

دلایل چاقی شکمی چیست؟

چاقی شکمی ممکن است به عوامل متعددی برگردد. در زیر، برخی از عوامل مهم برای تجمع چربی در منطقه شکم و بروز چاقی شکمی را بررسی می‌کنیم:

1. عادات غذایی ناسالم: مصرف غذاهای پرچرب، پرقند، پرنمک و پرکالری می‌تواند باعث افزایش وزن و تجمع چربی در منطقه شکم شود. مصرف بیش از حد غذاهای پرپروتئین و مشتقات لبنی نیز ممکن است تأثیر منفی داشته باشد.

2. نداشتن تعادل بین کالری مصرفی و کالری سوزانده شده: مصرف بیش از حد کالری در مقابل کاهش فعالیت بدنی و سوزاندن کالری می‌تواند به افزایش وزن و تجمع چربی در شکم منجر شود.

3. کمبود فعالیت بدنی: نداشتن فعالیت بدنی منظم و نشستن طولانی مدت می‌تواند باعث افزایش تجمع چربی در منطقه شکم شود. فعالیت بدنی به منظور سوزاندن کالری‌های اضافی و افزایش سطح استقامت بدنی بسیار مفید است.

4. عوامل ژنتیکی: برخی از افراد ممکن است به دلیل عوامل ژنتیکی به شکل مهمی در معرض چاقی شکمی قرار گیرند. تاریخچه خانوادگی چاقی شکمی می‌تواند نشان دهنده وجود عوامل ژنتیکی باشد.

5. استرس: استرس مزمن می‌تواند باعث افزایش سطح هورمون کورتیزول در بدن شود که ممکن است به تجمع چربی در منطقه شکمی منجر شود.

6. کم خوابی: کمبود خواب و کیفیت نامناسب خواب می‌تواند باعث تغییرات هورمونی در بدن شود و تجمع چربی در منطقه شکم را تسریع کند.

7. بیماری‌های مرتبط: برخی از بیماری‌ها مانند دیابت نوع 2، مقاومت به انسولین، سندرم تخمدان چاقی و بیماری‌های قلبی-عروقی می‌توانند باعث افزایش خطر چاقی شکمی شوند.

8. عوامل محیطی: عوامل محیطی مانند نوع کار، تنش در محیط کاری، محیط زندگی نامناسب و تبلیغات غذایی ناسالم نیز ممکن است در افزایش خطر چاقی شکمی نقش داشته باشند. مهم است به این نکته توجه کنید که چاقی شکمی معمولاً نتیجه ترکیبی از عوامل فوق است و در هر فرد می‌تواند عوامل مختلفی دخیل باشد.

این خوراکی ها باعث چاقی شکمی شما می شوند!

 پیتزا

حتی اگر مقداری سبزیجات روی آن پاشیده شده باشد، مهم است که به خاطر داشته باشید که پیتزا در واقع همان پیتزا است. این دومین سهم بزرگ چربی اشباع شده در رژیم غذایی مردم جهان است (درست کمتر از پنیر)، و بیشتر برش ها به اندازه نصف روز از گرفتگی عروق استفاده می کنند. محققان دریافته‌اند که برخلاف سایر چربی‌ها، انواع اشباع شده بیشتر در معده ذخیره می‌شوند.

 شیرینی کم چرب

برخی افراد برچسب “کم چربی” را می بینند و فکر می کنند که این گزینه سالم تر است. اما اجازه ندهید اصطلاحات پیچیده شما را فریب دهد. این کلوچه ها و خوراکی ها معمولاً با آرد فرآوری شده پر می شوند، قند زیادی دارند و همچنین می توانند سدیم بالایی داشته باشند. اینها همه اجزایی هستند که بر روی چربی شکم جمع می شوند.

غلات قندی

همه غلات بد نیستند، اما نوع شیرین و رنگارنگی که به احتمال زیاد در  بچگی خورده اید؟ این چیزهایی است که منجر به چربی اضافی شکم می شود. غلات فراوان سرشار از قند هستند، اما فیبر و پروتئین کمی دارند، بنابراین به زودی دوباره احساس گرسنگی خواهید کرد. به علاوه، خوردن یک صبحانه سالم هر روز می تواند به کاهش وزن سریعتر کمک کند. یک مطالعه نشان داد که 78 درصد از شرکت کنندگانی که 30 پوند یا بیشتر از وزن خود را از دست دادند با خوردن صبحانه روزانه وزن خود را کاهش دادند.

سیب زمینی سرخ کرده

هر جشن کربوهیدرات مملو از چربی باعث افزایش وزن شما می شود، اما چیزی تقریباً جادویی در مورد اثرات اسپادهای سرخ شده بر روی سیستم ذخیره چربی بدن شما وجود دارد. و منظور ما از سحر و جادو از راه خوبی نیست. ببینید، یک مطالعه  در هاروارد نشان داد افرادی که به طور منظم سیب زمینی سرخ کرده می‌خورند، هر چهار سال یک بار بیش از سه پوند وزن اضافه می‌کنند. در طول این مطالعه، فقط از سیب‌زمینی‌های سرخ شده 13 پوند شکم اضافه کردند!

بستنی

دیدن این یکی غم انگیز است، اما خوردن هر روز و هر شب بستنی به کاهش وزن شما کمکی نمی کند ،بلکه باعث می شود چمدان بیشتری ببندید. و چرا اینطور است؟ خوب، به دلیل آن همه قندی که مصرف می کنید، بستنی یک غذای کربوهیدرات سنگین است، و اگر به طور اتفاقی کربوهیدرات های تصفیه شده زیادی بخورید، این می تواند منجر به رسوب چربی شکم شود.

استیک گوشت نرم بدون استخوان

صبر کنید ،هنوز چاقوی استیک خود را به سمت ما پرتاب نکنید! مطالعات نشان می دهد که خوردن برش های مناسب استیک در واقع می تواند به کاهش وزن شما شما کمک کند. اما دنده ، یکی از سه برش چربی است. محققان یک مطالعه دریافتند که مصرف یک رژیم غذایی غنی از گوشت قرمز چرب و تازه به طور مثبت با چاقی شکمی و دور کمر بزرگتر مرتبط است.

شکلات

بیایید با روشن کردن این موضوع شروع کنیم که همه شکلات ها بد نیستند. در واقع، شکلات تلخ دارای فواید سلامتی است و طبق مطالعه منتشر شده در Heart، خوردن 3.5 اونس شکلات در روز می تواند به کاهش خطر بیماری قلبی کمک کند. به علاوه، می تواند به کاهش چربی شکم کمک کند! اما مشکل شکلات شیری است. شکلات‌های شیری مملو از شکر هستند و معمولاً کالری زیادی دارند. مطالعه ای در مجله آمریکایی تغذیه بالینی نشان داد که غذایی که با بیشترین افزایش وزن همراه است، تکه های شکلات است. فقط مطمئن شوید که از آن تخته های شکلات شیری دوری کنید!

 کنسرو ها

باز هم، وقتی نوبت به غذا های کنسرو شده می رسد، باید مطمئن شوید که کنسرو مناسب را انتخاب کرده اید. ببینید، گزینه‌های کنسرو زیادی وجود دارد که در یک تن سدیم وجود دارد، که نه تنها باعث نفخ شکم می‌شود، بلکه در واقع می‌تواند اشتهای شما را افزایش داده و توانایی شما را در تشخیص زمان سیری کاهش دهد.

غذاهای پرکالری

مصرف غذاها با مقدار بالای کالری می‌تواند به افزایش وزن و چاقی شکمی منجر شود. این غذاها معمولاً حاوی مقادیر زیادی از چربی، شکر، نمک و کالری هستند.

غذاهای با شکر اضافی

مصرف بیش از حد شکر اضافی موجود در نوشیدنی‌ها، آبمیوه‌های آماده و محصولات نمک‌زده می‌تواند باعث افزایش وزن و چاقی شکمی شود.

غذاهای پرچرب

مصرف غذاهای پرچربی مانند خمیری‌ها، فست‌فود، ترشی‌های دلچسب، کیک و بیسکوییت‌ها و برخی محصولات شیرینی‌پزی، می‌تواند به افزایش چربی شکمی منجر شود.

غذاهای با آرد سفید

مصرف بیش از حد نان، پیتزا، ماکارونی و غذاهای حاوی آرد سفید می‌تواند باعث افزایش سطح گلوکز خون و افزایش چربی شکمی شود.

نوشیدنی‌های الکلی

مصرف بیش از حد الکل می‌تواند کالری‌های اضافی را تأمین کند و به افزایش چربی شکمی منجر شود.

غذاهای پرنمک

مصرف بیش از حد نمک می‌تواند باعث انبوهی چربی و مایع در ناحیه شکم شود.

تنقلات غذایی غیرسالم: مصرف انواع تنقلات غذایی غیرسالم مانند چیپس، پفک، آجیل و آب‌نبات‌های شور شده می‌تواند باعث افزایش وزن و چاقی شکمی شود.

برای کاهش چاقی شکمی، توصیه می‌شود به نوشتن رژیم غذایی سالم، با انواع میوه‌ها و سبزیجات تازه، محصولات کم چرب و کم نمک، و افزایش میزان فعالیت بدنی توجه کنید. همچنین، مصرف متعادل از منابع پروتئین، غلات، ماکارونی‌ها و دیگر مواد غذایی می‌تواند به کنترل وزن و چاقی شکمی کمک کند.

چه روش هایی برای جلوگیری از چاقی شکمی وجود دارند؟

برای جلوگیری از چاقی شکمی و حفظ وزن سالم، می‌توانید از روش‌ها و رفتارهای سالم زیر استفاده کنید:

1. رژیم غذایی سالم: مصرف یک رژیم غذایی متنوع، کم چرب و کم نمک، با انواع میوه‌ها، سبزیجات، محصولات کامل‌غلت‌ها، ماهی و منابع پروتئینی سالم (مانند مرغ و فاصله‌گیری از مصرف غذاهای پرکالری و فرآورده‌های شیرین) به جلوگیری از چاقی شکمی کمک می‌کند.

2. کنترل اندازه سرو: به جای خوردن غذاها به صورت زیاد و نامناسب، اندازه سرو غذاها را کنترل کنید و پرهیز از خوردن غذاهای نیمه‌تهیه‌شده و بزرگتر از نیاز بدن خود داشته باشید.

3. فعالیت بدنی منظم: انجام تمرینات و ورزش‌های منظم و مرتبط با نیازهای بدن خود، مانند پیاده‌روی، شنا، بدمینتون، تنیس، جلوه‌آوری از انبوهی نژادی، دوچرخه‌سواری و تمرینات مقاومتی، به شما کمک می‌کند وزن سالم خود را حفظ کنید.

4. کاهش استرس: کنترل استرس و اضطراب می‌تواند از جلوگیری از انبوهی نژادی بر اثر بیش‌خوری در موقعیت‌های تنش‌زا کمک کند.

5. کاهش مصرف الکل: مصرف مداوم و بیش‌ازحد الکل می‌تواند باعث افزایش وزن و چاقی شکمی شود، بنابراین کاهش مصرف آن می‌تواند به کاهش چاقی شکمی کمک کند.

6. خواب کافی: خواب کافی و کیفیت خوب خواب باعث کنترل هورمون‌ها و افزایش انرژی بدن می‌شود که به جلوگیری از چاقی شکمی کمک می‌کند.

7. تغییرات طولانی‌مدت: به جای تغییرات کوتاه‌مدت، اهمیت به تغییرات طولانی‌مدت در رژیم غذایی و شیوه زندگی خود بدهید.

8. مداومت: مهم است که به این نکته توجه داشته باشید که تغییرات به صورت مداوم و پایدار اعمال شوند تا بهبود به مرور زمان رخ دهد.

علت چاقی شکمی از نظر طب سنتی

طب سنتی (یا طب سنتی ایرانی) به عنوان یک سیستم دارویی و پزشکی سنتی، به عوامل متعددی برای چاقی شکمی توجه می‌کند. در طب سنتی، چاقی شکمی معمولاً به عوامل زیر نسبت داده می‌شود:

1. اختلال هضم و جذب: طب سنتی معتقد است که عوارض در سیستم هضمی می‌تواند باعث تجمع چربی در منطقه شکم شود. عواملی مانند اختلالات هضم غذا، کبد چرب، عوارض در کیفیت صفرا و تخمک‌گذاری می‌تواند نقشی در چاقی شکمی داشته باشد.

2. اختلالات هورمونی: طب سنتی باور دارد که اختلالات هورمونی می‌تواند عاملی در تجمع چربی در منطقه شکم باشد. برخی از اختلالات هورمونی مانند اختلالات تیروئید، سندرم تخمدان چاقی و نقص در ترشح هورمون‌های مرتبط با متابولیسم می‌تواند تأثیرگذار باشد.

3. عدم تعادل در رطوبت و حرارت: طب سنتی به اعتقاد دارد که عدم تعادل در رطوبت و حرارت بدن می‌تواند به تجمع چربی در منطقه شکم منجر شود. مصرف غذاها و موادی که باعث افزایش رطوبت و سرماخوردگی در بدن می‌شوند می‌توانند عاملی در این تعادل باشند.

4. عادات غذایی ناسالم: مصرف غذاهای پرچرب، پرقند، پرنمک و سرد و خام، همچنین خوردن در زمان‌های نامناسب (مانند شب) و خوردن بی‌اندازه می‌تواند به تجمع چربی در منطقه شکمی منجر شود.

5. نداشتن تعادل در فعالیت بدنی: عدم تعادل بین فعالیت بدنی و مصرف کالری می‌تواند به چاقی شکمی منجر شود. نبود فعالیت بدنی کافی و نشستن طولانی مدت می‌تواند این تعادل را بهم برد. مهم است توجه داشته باشید که این عوامل معمولاً با یکدیگر ترکیب می‌شوند و هر فرد ممکن است عوامل متفاوتی برای چاقی شکمی داشته باشد. همچنین، مطالعات طب سنتی هنوز به طور کامل تأیید نشده‌اند و نیاز به تحقیقات بیشتر دارند.

عوارض چاقی شکمی چیست؟

چاقی شکمی یک مشکل بهداشتی جدی است که ممکن است باعث ایجاد انواع عوارض و بیماری‌های مختلف شود. این عوارض ممکن است بر روی سیستم قلب و عروق، سیستم ایمنی، سیستم تنفسی و دیگر بخش‌های بدن تأثیر بگذارد. برخی از عوارض چاقی شکمی عبارتند از:

1. بیماری‌های قلبی و عروقی: چاقی شکمی می‌تواند باعث افزایش کلسترول بد و تری‌گلیسریدها در خون شود، که این امر می‌تواند ریسک ابتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی نظیر انسداد شریان‌ها (آترواسکلروز)، سکته قلبی و نارسایی قلبی را افزایش دهد.

2. دیابت نوع 2: افراد با چاقی شکمی بیشتر در معرض ابتلا به دیابت نوع 2 قرار دارند. این بیماری باعث افزایش سطح قند خون می‌شود و می‌تواند عوارض جدی بر روی کلیه‌ها، عصب‌ها و سایر اعضاء دیگر بدن داشته باشد.

3. فشارخون بالا (هایپرتانسیون): چاقی شکمی می‌تواند باعث افزایش فشار خون شود و این مسئله نیز می‌تواند ریسک ابتلا به بیماری‌های قلبی و مغزی را افزایش دهد.

4. بیماری‌های متابولیکی: چاقی شکمی ممکن است با اختلالات متابولیکی همراه باشد، از جمله افزایش مقادیر هورمون انسولین و مقاومت به اثرات این هورمون که می‌تواند به دیابت نوع 2 منجر شود.

5. بیماری‌های تنفسی: چاقی شکمی می‌تواند نفس‌گیری و مشکلات تنفسی مانند اپنه و کاهش کیفیت خواب را تحت تأثیر قرار دهد.

6. سرطان: چاقی شکمی با برخی از انواع سرطان‌ها مرتبط است، از جمله سرطان پستان، رحم، کولون، کبد و کلیه.

7. اختلالات روحی و روانی: چاقی شکمی ممکن است با افزایش اضطراب، افسردگی و کاهش اعتماد به نفس همراه باشد.

مهم است که افراد با چاقی شکمی به حفظ وزن سالم توجه کنند، از طریق رژیم غذایی مناسب، فعالیت بدنی منظم و تغییر در شیوه زندگی سالم، این عوارض را کاهش دهند و به سلامتی بدن خود اهمیت بدهند. همچنین، مشاوره از یک پزشک یا تغذیه‌شناس متخصص می‌تواند در انتخاب راهکارهای مناسب به کاهش چاقی شکمی کمک کند.

کدام غذاها به کاهش چاقی شکمی کمک میکند؟

برخی از غذاها و مواد غذایی به کاهش چاقی شکمی کمک می‌کنند. این غذاها عمدتاً دارای کمترین میزان کالری، کمترین مقدار چربی و ساکاریدها هستند و به خوبی سیری و احساس اشباع می‌انجامند. به همین دلیل، می‌توانند به کاهش وزن و کنترل چاقی شکمی کمک کنند. برخی از این غذاها عبارتند از:

1. سبزیجات و سالاد‌ها: سبزیجات خانواده‌ای از میوه‌ها و سبزیجاتی هستند که دارای کمترین میزان کالری و فیبر بالا هستند. از جمله آن‌ها می‌توان به خیار، گوجه‌فرنگی، کاهو، اسفناج، برگ کلم و بادمجان اشاره کرد. سالاد‌هایی که از این سبزیجات تهیه می‌شوند، گزینه‌های عالیی برای کاهش چاقی شکمی هستند.

2. میوه‌ها: میوه‌ها دارای ویتامین‌ها، مواد معدنی و فیبر هستند و می‌توانند از احساس گرسنگی جلوگیری کنند. میوه‌هایی مانند سیب، هلو، خرما، پرتقال، نارنگی و آووکادو معمولاً برای کاهش وزن مناسب هستند.

3. غلات کامل: غلات کامل شامل آرد کامل، نان کامل، برنج قهوه‌ای، جو و گندم کامل هستند. غلات کامل حاوی فیبر بالا و مواد مغذی هستند که کمک به احساس سیری می‌کنند و کمک به کاهش وزن می‌کنند.

4. منابع سالم پروتئین: منابع سالم پروتئین مانند ماهی، مرغ، تخم‌مرغ، حبوبات (عدس، لوبیا، نخود) و سویا حاوی پروتئین بالا و چربی کم هستند و می‌توانند به کاهش چاقی شکمی کمک کنند.

5. یوگورت طبیعی: یوگورت طبیعی (بدون افزودنی‌های شیرین کننده) حاوی پروبیوتیک‌ها است که به بهبود روده‌ها کمک می‌کنند و می‌تواند به کاهش چاقی شکمی کمک کند.

6. مغزها و بذرها: مغزها و بذرها مثل بادام، گردو، برنج قهوه‌ای، کنجد، پسته و کنجد می‌توانند به عنوان میان‌وعده‌های سالم به کاهش چاقی شکمی کمک کنند.

همچنین، مهم است که توجه داشته باشید که هر کدام از این غذاها به تنهایی نمی‌توانند به کاهش چاقی شکمی کمک کنند. برای بهترین نتیجه، می‌توانید این غذاها را در کنار یک رژیم غذایی مناسب، متنوع و کم‌کالری مصرف کنید و با تمرینات ورزشی منظم همراه کنید. همچنین، در صورتی که چاقی شکمی شما به حدی نگران‌کننده است، بهتر است قبل از اعمال هرگونه تغییرات، با پزشک یا تغذیه‌شناس مشورت کنید.

چاقی شکمی از کمبودکدام ویتامین است؟

چاقی شکمی ممکن است از کمبود یا نقص برخی ویتامین‌ها ناشی شود. یکی از ویتامین‌هایی که به کمبود آن مرتبط با چاقی شکمی می‌تواند باشد، ویتامین D است. این ویتامین چرب‌ذوب است و نقش مهمی در سلامت استخوان، سیستم ایمنی، و کنترل وزن دارد.

مطالعات نشان داده‌اند که کمبود ویتامین D ممکن است با اضافه وزن و چاقی مرتبط باشد. ویتامین D تأثیری در کنترل سطح هورمون‌هایی مانند لپتین دارد که در کنترل اشتها و احساس سیری نقش دارد. کمبود ویتامین D ممکن است باعث افزایش اشتها و کاهش احساس سیری شود که ممکن است موجب مصرف اضافه کالری و افزایش وزن شود، به ویژه در ناحیه شکمی.

البته باید توجه داشت که چاقی شکمی ممکن است از چندین عامل مختلف ناشی شود و کمبود ویتامین D تنها یکی از عوامل ممکن است. برای اطمینان و تشخیص دقیق‌تر، مشاوره با پزشک یا تغذیه‌شناس و انجام تست‌های مورد نیاز می‌تواند کمک کننده باشد. اگر کمبود ویتامین D تأیید شود، ممکن است پزشک و تغذیه‌شناس شما توصیه‌های مربوط به مصرف منابع غنی از ویتامین D یا مکمل‌های ویتامین D را به شما ارائه کنند.

سخن پایانی…

در آخر باید از شما عزیزان بابت همراهی و حمایت هایتان از مجموعه ی جهانگیر دایت تشکر ویژه داشته باشیم ، همانطور که بارها اعلام کردیم قصد ما از ارائه این مقالات بالا بردن سطح آگاهی شما سروران میباشد چرا که قصد ما داشتن یک بدن سالم و با تناسب اندام برای شما خوبان میباشد. امیدواریم در این هدف موفق و پیروز بوده باشیم.

شما عزیزان میتوانید با دیدن از اینستاگرام مجموعه نظرات خود را راجب این مقاله و دیگر مقالات و در کل فعالیت های تیم جهانگیر دایت به اشتراک بگذارید.

با سپاس فراوان ،مجموعه جهانگیر دایت

• این عوامل را رعایت کنیم تا چاقی شکمی نگیریم!
• دردهای شکمی در بارداری و راه های درمان آن
•  چگونه سایز دور کمر را کم کنیم؟
• رژیم کاهش وزن – به راحتی وزن خود را کم کنید!
• نکاتی که با آن در کمترین زمان شکم و پهلوی خود را لاغر میکنید!